ستاره شناسان از کاوشگر "اعماق آسمان" هابل برای مطالعه تکامل 400 کهکشان مشابه راه شیری استفاده، و به ظاهر آنها در مراحل مختلف توسعه و رشد طی یک دوره زمانی 11 میلیارد ساله اشاره کرده‌اند.
راه شیری احتمالا یک حلقه مسطح با یک برآمدگی در وسط آن بوده که هر دوی آنها به طور همزمان رشد کردند تا به شکل مارپیچ باشکوه امروزی تبدیل شدند. در این مراحل، خورشید و زمین در این حلقه و برآمدگی سکنی گزیدند؛ جایی که هر دوی آنها پر از ستاره‌های کهنسال‌تر و خانه سیاهچاله‌های ابر غول پیکر هستند که احتمالا همراه با کهکشان رشد کرده‌اند.
پیتر جی وان دوکوم، از دانشگاه ییل و یکی از مجریان این مطالعه گفت: برای نخستین بار تصاویر مستقیمی از دوران نوزادی راه شیری داریم.
وی تاکید کرد: البته نمی‌توانیم خود راه شیری را در شکل گذشته‌اش ببینیم. ما کهکشان‌ها را انتخاب کرده‌ایم که میلیاردها سال نوری از ما دورند و قرار است به شکل کهکشان راه شیری ما تکامل پیدا کنند.
وی اظهار داشت: با بررسی خواهر و برادرهای راه شیری دریافتیم که کهکشان ما 90 درصد ستاره‌های خود را بین 11 میلیارد تا هفت میلیارد سال پیش شکل داده است. چیزی که هرگز پیش از این به طور مستقیم اندازه گیری نشده بود.
محققان چگونگی تغییر ساختار راه شیری طی گذشت زمان را مطالعه کرده‌اند.
در اوج شکل گیری ستاره‌ای که حدود چهار میلیارد سال عمر داشته است، کهکشان‌هایی مانند راه شیری سالانه حدود 15 ستاره تولید می‌کردند.
در مقام مقایسه می‌توان گفت کهکشان راه شیری ما امروز فقط یک ستاره در سال تولید می‌کند.
شانون پاتل از دانشگاه لیدن در هلند و یکی دیگر از مجریان این پژوهش می‌گوید هیچ شواهدی از یک برآمدگی بدون یک حلقه وجود ندارد یعنی برآمدگی که بعدها در اطرافش یک حلقه شکل بگیرد مشاهده نشده است.
اریکا نلسون از همکاران این پروژه در دانشگاه ییل می‌گوید این کهکشان‌ها به ما نشان می‌دهد کل راه شیری به طور همزمان رشد کرده است این امر برخلاف کهکشان‌های عظیم بیضوی است که در آن نخست برآمدگی مرکزی شکل می‌گیرد.
منبع:هم شهری آنلاین
بسم الله الرحمن الرحیم